να το πω ή θα το ματιάσω?

Έχω καιρό να γράψω.. και σήμερα σκεφτόμουν γιατί.. νομίζω είναι γιατί είμαι καλά! Δεν είναι όλα τέλεια ξαφνικά ή τα προβλήματα μου λύθηκαν με ένα μαγικό τρόπο, μ’ ένα πονηρό κούνημα ραβδιού ή μύτης – απλώς νιώθω καλά, ίσως ευτυχισμένη! Κάποιος είπε ότι την ευτυχία την καταλαβαίνουμε όταν περάσει, γυρνώντας πίσω σκεφτόμαστε «τότε (ή προ-τότε) ήμουν καλά, ήμουν ευτυχισμένος». Γιατί να μην το βλέπεις όταν το ζεις, γιατί να μην το παραδεχτείς όταν το υποψιάζεσαι?

Ε ναι λοιπόν! Είμαι η Κατερίνα και είμαι καλά!!

Έχω ηρεμήσει, έχω βολευτεί.. έχουν περάσει 10 μήνες και κάθε μέρα είναι διαφορετική και ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται οικεία. Έχω βρει την τεράστια, άνετη πολυθρόνα μου, έχω βάλει και τα πόδια πάνω κι έχω χαλαρώσει. Μου λείπουν πράγματα, μου λείπει ο ζεστός καφές στα χέρια για να απολαύσω την πολυθρόνα. Μου λείπουν οι φίλοι, αυτοί για τους οποίους έχεις παλέψει για να κρατήσεις ή αυτοί που σου έτυχαν και κόλλησες τόσο που ξαφνιάζεσαι κάθε φορά που το συνειδητοποιείς. Μου λείπει η καθημερινή πρόκληση.. κι άλλα πολλά σίγουρα!! Λίγοι είναι αυτοί (τυχεροί????) που είναι ικανοποιημένοι με όσα έχουν. Παρ’ όλ’ αυτά όσα μου λείπουν τα κυνηγάω, κι έχω κάτι να περιμένω..

Οπότε είμαι καλά!!!!! Εσύ πότε ήσουν καλά τελευταία φορά?