Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Ζούμε κατά λάθος

(Ή κατά τύχη.. ) είναι η φράση που λέει κάποιος που αγαπώ και εκτιμώ πάρα πολύ.. αλλά προτιμώ την τύχη.. νιώθω ότι σου βάζει το ποτήρι μισογεμάτο μπροστά σου..

Υπάρχουν φορές που ξυπνάς το πρωί και αναρωτιέσαι γιατί να σηκωθείς από το κρεβάτι.. γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν πάει καλά.. κοιτάς τις ειδήσεις, διαβάζεις εφημερίδες, ακούς ραδιόφωνο, συζητάς... και το συμπέρασμα όλων είναι ότι όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο..

Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, θάνατοι, ανεργία, εγκληματικότητα και φτώχια.. κι εσύ στη μέση να αναρωτιέσαι που πήγε εκείνο το μεγάλο σπίτι, που πήγε η όμορφη γυναίκα.. που ξύπνησες από το όνειρο στον εφιάλτη.. και για ποιό λόγο παλεύεις? Γιατί η ζωή θα βελτιωθεί ή μήπως και τη βολέψουμε και σήμερα? Μήπως και τρυπώσουμε και δεν μας προσέξουν και το τσουνάμι των προβλημάτων περάσει από πάνω μας..

Και υπάρχουν και μερικοί που χαίρονται... ξερείς αυτό που λένε για την αναμπουμπούλα, που το ξεχνάω.. και υπάρχουν και μερικοί που βολεύονται.. και υπάρχουν και μερικοί που ο,τι κι αν γίνει δεν τους αγγίζει, δεν αλλάζουν πλευρό, γιατί ακόμα το σπίτι του γείτονα καίγεται, μέχρι να φτάσει στο δικό μας...

Και είναι και οι άλλοι που φωνάζουν και αντιδρούν, άλλοι που απλώς φωνάζουν, άλλοι που παίρνουν μια μαγκούρα και μια ντουντούκα και περιδιαβαίνουν τους δρόμους φωνάζοντας ότι έρχεται το τέλος του κόσμου με τα λαμόγια και τους λωποδύτες που τρώνε τα λεφτά μας.. και γίνονται θέαμα..

Και είναι και οι πολλοί που μένουν θεατές και περιμένουν κάποιος άλλος να τους πει πως θα τελειώσει το έργο, γιατί δεν νιώθουν ίσως ότι δεν είναι οι θεατές αλλά οι μαριονέτες που κινούνται ανάλογα με το πως θα ορίσει κάποιος άλλος.

Και μετά σου λένε ότι κατά λάθος ζούμε.. και εγώ συνεχίζω να διαφωνώ γιατί δεν ζούμε κατά λάθος αλλά από τύχη.. γιατί είμαστε τυχεροί, γιατί όλα αυτά μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Γιατί όπως λέει και μια φίλη μου «δεν θέλω να ακούω άλλο για την οικονομική κρίση!!!!!» Έχουμε προβλήματα, υπάρχουν θέματα αλλά αν θέλουμε λύνονται..Αν διαφωνείς τότε βάλε τα καλά σου, ανέβα στο λόφο να δεις το τελευταίο ηλιοβασίλεμα, να θυμηθείς ένα παραμύθι.. γιατί εκεί που παραιτείσαι, όλα τελειώνουν..

1 σχόλιο:

Ερωφίλη είπε...

Ωραία ανάρτηση. Συμφωνώ μαζί σου αλλά είμαι της γνώμης ότι για να καταφέρει κάποιος που βλέπει το ποτήρι μισοάδειο να το δει μισογεμάτο, χρειάζεται πολύς χρόνος, πολλή προσπάθεια και πολλά κότσια. Και κάποιοι δεν τα διαθέτουν όλα αυτά ή δεν είναι πρόθυμοι να τα διαθέσουν.
Καλό απόγευμα.