Πολλά έχουν γραφτεί, πολλά έχουν ειπωθεί, πολλοί έχουν τραγουδήσει για την συμπρωτεύουσα, την κόρη του Θερμαϊκού. Για μένα είναι κάτι καινούριο. Έχω ζήσει σε άλλες 4 πόλεις στη ζωή μου, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κι έχω επισκεφτεί και μερικές ακόμα, αλλά η Θεσσαλονίκη είναι κάτι το ξεχωριστό. Για αρκετές πόλεις όπως η Αθήνα, οι σκέψεις των κατοίκων και των επισκεπτών είναι ή πολύ θετικές ή πολύ αρνητικές. Σε άλλες όπως ο Βόλος, οι πιο πολλοί εκτιμούν την τοποθεσία, τη φυσική ομορφιά. Τη Θεσσαλονίκη απλώς την ερωτεύεσαι. Και σου έρχεται τόσο φυσικά που ούτε το καταλαβαίνεις πότε έγινε.
Είναι από αυτές τις πόλεις που έχουν διατηρήσει τον χαρακτήρα τους και δεν έχει παρασυρθεί από την παγκοσμιοποίηση που μετατρέπει πολλές πόλεις ίδιες ανεξάρτητα από το μέρος του κόσμου που βρίσκονται. Δεν είναι απλώς άλλη μια μεγάλη πόλη. Είναι πολύπλευρη, μυστήρια και μυστηριακή. Είναι αρκετά μεγάλη για να μη χάνεις το ενδιαφέρον σου, να μη ρουτινιάζεις και ταυτόχρονα αρκετά μικρή για να μη χάνεσαι μέσα σε ένα απρόσωπο πλήθος.
Έχει γειτονιές με διαφορετικό χαρακτήρα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κάθε γειτονιά έχει αποκλειστικά ένα ύφος. Η έντονη φοιτητική ζωή βοηθάει στην ανανέωση και στη διατήρηση της ενέργειας και της ζωντάνιας της. Ταυτόχρονα πολλοί νέοι είτε αποφασίζουν να μείνουν μόνιμα είτε να μετακομίσουν στη Θεσσαλονίκη να κάνουν οικογένεια ενισχύοντας έτσι την ηρεμία που θα έπρεπε να έχει μια επαρχιακή πόλη.
Η Θεσσαλονίκη έχει έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα και στηρίζει και βοηθάει στην εξέλιξη όλων των ειδών μουσικής, διασκέδασης και κουλτούρας. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί καλλιτέχνες ξεκίνησαν από εδώ. Είναι πολύ εύκολο να παρακολουθήσεις μεγάλα ονόματα αλλά και μικρά γκρουπάκια που σε άλλες πόλεις δεν επιβιώνουν.
Η κουζίνα είναι υπέροχη γιατί συνδυάζει τις παραδοσιακές ελληνικές με τις πιο δυνατές μυρωδιές της μικρασιάτικης κουζίνας και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Ακόμα και στα πιο δημοφιλή μέρη όπως η Άθωνος ή τα πιο εναλλακτικά, όπως τα κουτούκια στην Άνω Πόλη και στο Μπιτ Μπαζάρ είναι εγγυημένες οι καλές γεύσεις.
Η πόλη έχει σημαντική ιστορία η οποία χάνεται στο παρελθόν ακόμα και πριν τον Μέγα Αλέξανδρο, χωρίς όμως να κρύβεται και να στιβάζεται σε μουσεία και συγκεκριμένους χώρους. Είναι πολύ εύκολο για κάποιον που περπατάει στην πόλη να δει την επιρροή της αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου αγκαλιασμένες μπροστά στη θάλασσα.
Η θέση της, δίπλα στην Χαλκιδική και αρκετά κοντά στον Όλυμπο καθώς και στις μεγάλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας καθησυχάζουν όσους φοβούνται ότι μια ημερήσια εκδρομή μπορεί να εξελιχθεί σε Οδύσσεια για όποιον το τολμήσει.
Παρ’ όλ’ αυτά νομίζω ότι το μεγαλύτερο ατού της πόλης, ο κρυμμένος άσσος της δεν είναι τίποτε άλλο από τον κόσμο, από τους ίδιους τους κατοίκους. Δεν έχω συναντήσει πουθενά τόσο ζεστούς ανθρώπους. Είμαι πολύ λίγο καιρό εδώ, μόνο λίγους μήνες αλλά παρ’ όλ’ αυτά δεν έχω συναντήσει παρά ελάχιστους κακόκεφους ανθρώπους, μουρτζούφληδες (πάντα μου άρεσε αυτή η λέξη) ή γκρινιάρηδες.
Μετά από 18 χρόνια στο Βόλο, 5 στην Αθήνα και 2 στο εξωτερικό εντυπωσιάζομαι όταν το πρωί μιλάω στον κόσμο και μου απαντάνε με χαμόγελο, όταν μου λένε καλημέρα και νιώθω ότι το εννοούν, χωρίς να με κοιτούν στραβά αναρωτώμενοι που βρήκα τη διάθεση πρωί πρωί, ψάχνοντας τις πράσινες κεραίες μου γιατί είμαι σίγουρα εξωγήινη.
Προφανώς όπως σε κάθε πόλη ο κόσμος έχει τις ιδιαιτερότητες του, την ντοπιολαλιά, τις συνήθειες και τα πάθη του. Αλλά αυτά είναι που κάνουν την πόλη τόσο ιδιαίτερη και μοναδική. Ο ΠΑΟΚ (ή μ-ΠΑΟΚ, όπως κοροϊδεύουν πολλοί) είναι θρησκεία, το ίδιο ο Ηρακλής ή ο Άρης. Ο Ψωμιάδης θα συνεχίσει να εκλέγεται (ελπίζω όχι για πολύ), αν και είναι άγνωστο ποιος τον ψηφίζει τελικά και οι πιο ηχηρές διαδηλώσεις θα συνεχίσουν να γίνονται εδώ, είτε είναι για τις ταυτότητες, είτε κατά του ΝΑΤΟ. Θα συνεχίσουν να τρώνε μπουγάτσα με τυρί και όχι τυρόπιτα και θα κατηγορούν την Αθήνα και τους Αθηναίους πίνοντας χαΛΛΛαρά τον καφεδάκο τους στην παραλία.
Η Θεσσαλονίκη έχει έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα και στηρίζει και βοηθάει στην εξέλιξη όλων των ειδών μουσικής, διασκέδασης και κουλτούρας. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί καλλιτέχνες ξεκίνησαν από εδώ. Είναι πολύ εύκολο να παρακολουθήσεις μεγάλα ονόματα αλλά και μικρά γκρουπάκια που σε άλλες πόλεις δεν επιβιώνουν.
Η κουζίνα είναι υπέροχη γιατί συνδυάζει τις παραδοσιακές ελληνικές με τις πιο δυνατές μυρωδιές της μικρασιάτικης κουζίνας και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Ακόμα και στα πιο δημοφιλή μέρη όπως η Άθωνος ή τα πιο εναλλακτικά, όπως τα κουτούκια στην Άνω Πόλη και στο Μπιτ Μπαζάρ είναι εγγυημένες οι καλές γεύσεις.
Η πόλη έχει σημαντική ιστορία η οποία χάνεται στο παρελθόν ακόμα και πριν τον Μέγα Αλέξανδρο, χωρίς όμως να κρύβεται και να στιβάζεται σε μουσεία και συγκεκριμένους χώρους. Είναι πολύ εύκολο για κάποιον που περπατάει στην πόλη να δει την επιρροή της αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου αγκαλιασμένες μπροστά στη θάλασσα.
Η θέση της, δίπλα στην Χαλκιδική και αρκετά κοντά στον Όλυμπο καθώς και στις μεγάλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας καθησυχάζουν όσους φοβούνται ότι μια ημερήσια εκδρομή μπορεί να εξελιχθεί σε Οδύσσεια για όποιον το τολμήσει.
Παρ’ όλ’ αυτά νομίζω ότι το μεγαλύτερο ατού της πόλης, ο κρυμμένος άσσος της δεν είναι τίποτε άλλο από τον κόσμο, από τους ίδιους τους κατοίκους. Δεν έχω συναντήσει πουθενά τόσο ζεστούς ανθρώπους. Είμαι πολύ λίγο καιρό εδώ, μόνο λίγους μήνες αλλά παρ’ όλ’ αυτά δεν έχω συναντήσει παρά ελάχιστους κακόκεφους ανθρώπους, μουρτζούφληδες (πάντα μου άρεσε αυτή η λέξη) ή γκρινιάρηδες.
Μετά από 18 χρόνια στο Βόλο, 5 στην Αθήνα και 2 στο εξωτερικό εντυπωσιάζομαι όταν το πρωί μιλάω στον κόσμο και μου απαντάνε με χαμόγελο, όταν μου λένε καλημέρα και νιώθω ότι το εννοούν, χωρίς να με κοιτούν στραβά αναρωτώμενοι που βρήκα τη διάθεση πρωί πρωί, ψάχνοντας τις πράσινες κεραίες μου γιατί είμαι σίγουρα εξωγήινη.
Προφανώς όπως σε κάθε πόλη ο κόσμος έχει τις ιδιαιτερότητες του, την ντοπιολαλιά, τις συνήθειες και τα πάθη του. Αλλά αυτά είναι που κάνουν την πόλη τόσο ιδιαίτερη και μοναδική. Ο ΠΑΟΚ (ή μ-ΠΑΟΚ, όπως κοροϊδεύουν πολλοί) είναι θρησκεία, το ίδιο ο Ηρακλής ή ο Άρης. Ο Ψωμιάδης θα συνεχίσει να εκλέγεται (ελπίζω όχι για πολύ), αν και είναι άγνωστο ποιος τον ψηφίζει τελικά και οι πιο ηχηρές διαδηλώσεις θα συνεχίσουν να γίνονται εδώ, είτε είναι για τις ταυτότητες, είτε κατά του ΝΑΤΟ. Θα συνεχίσουν να τρώνε μπουγάτσα με τυρί και όχι τυρόπιτα και θα κατηγορούν την Αθήνα και τους Αθηναίους πίνοντας χαΛΛΛαρά τον καφεδάκο τους στην παραλία.
ΥΓ. θα ήθελα να βάλω και μερικά μέρη που πρέπει να επισκεφτεί όποιος έρθει αλλά επειδή είμαι καινούρια εδώ φοβάμαι ότι δεν θα είναι ακριβές. Σιγά σιγά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου