Μοναξιά μέσα στο πλήθος...

Πόσο εύκολο είναι να γνωρίσεις κόσμο? Να πιάσεις κουβέντα με τον διπλανό σου στο τρένο (τυχαίο το παράδειγμα), ή να βγεις για καφέ με τον καινούριο στη δουλειά για καφέ.

Αν είσαι καινούριος σε μια πόλη, μια δουλειά, ένα σχολείο ποια είναι η διαδικασία για να ενταχθείς , να αποκτήσεις κύκλο? Θα μίλαγες σε έναν άγνωστο σε ένα bar, club, cafe, ή θα απαντούσες κάποιον που σου πιάνει κουβέντα? Κάνεις accept στον άγνωστο που σου κάνει add στο facebook? Ή τελικά μόνο μέσω γνωστών ό,τι γίνει? Αν είσαι τυχερός και ο φίλος, φίλη έχει μεγάλο κύκλο και γνωριμίες κάτι γίνεται, όλο και κάποιος θα βρεθεί… αλλά αν όχι, αν είναι και αυτοί καινούριοι τότε τι γίνεται? Πώς γνωρίζεις κόσμο?

Σε chat ή σε speed dating? Τι τρομαχτικό που ακούγεται αυτό!!! Λατρεύω το internet και το pc μου αλλά πως θα νιώσεις τη χημεία? Αυτό που σε κάνει να ξεχωρίσεις κάποιον από κάποιον άλλο.. με τρομάζει η εποχή που η ανθρώπινη επαφή θα έρθει σε δεύτερη μοίρα και φαίνεται να μην είναι τόσο μακριά.. για μένα το internet είναι άλλο ένα μέσο για να διατηρήσω την επαφή με ανθρώπους που βρίσκονται μακριά μου και αλλιώς θα τους έχανα, και είναι και ένας ακόμα τρόπος να πλησιάσω τον υπόλοιπο κόσμο, άλλο ένα παράθυρο σαν την τηλεόραση και τα βιβλία… σε άλλες περιπτώσεις αντικαθιστά το τηλέφωνο, τα γράμματα, τα ραβασάκια, τα μηνύματα, κι όλες εκείνες τις μαλακίες που κάνεις στο χώρο της δουλειάς, στο σχολείο κτλ.. καταρρίπτει τοίχους και χιλιόμετρα και βοηθάει να απομονώσεις τον άλλο από το περιβάλλον του όταν σ’ ένα chat είστε μόνο οι δυο σας.

Κι όμως τίποτα δεν συγκρίνεται μ’ ένα άγγιγμα, ένα χάδι, ένα βλέμμα, μια αγκαλιά… το να νιώσεις τον άλλο δίπλα σου, να νιώθεις ότι κάτι σας ενώνει, κάτι που δεν το βλέπεις και μόνο το αισθάνεσαι… σαν να υπάρχει στον αέρα, στην ατμόσφαιρα.. όλη αυτή η μαγεία χάνεται μέσα στην οθόνη ενός υπολογιστή.

Και είναι τόσο κρίμα να έχει γίνει τόσο δύσκολο το να πλησιάσεις τους άλλους…

«Αυτοί που γνώρισα στο rave party με χαιρετάν μεσοβδόμαδα στο δρόμο, κάτι που δεν μπορώ να πω για τους 550 facebook φίλους μου»*

*από το περιοδικό FREE, Μάρτιος 2009.