Ποιος έχει σκεφτεί ότι όλο αυτό είναι κάτι που πρέπει να το περνάμε καθημερινά;
Τόσες χιλιάδες πράγματα θα άλλαζαν αν δεν υπήρχε κυκλοφοριακό. Πρώτ’ απ’ όλα όλοι θα κάναμε τις δουλειές μας στην ώρα τους, θα είχαμε πολύ λιγότερα νεύρα κάθε μέρα, λιγότερα ατυχήματα, λιγότερα έξοδα, λιγότερα καυσαέρια.. και δεν θα ήμασταν κολλημένοι στην κίνηση..
Κι έχεις και τον διπλανό σου που νομίζει ότι είναι πιο έξυπνος και χώνεται μπροστά σου με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.. και μετά αν εσύ βρεις την ευκαιρία να κάνεις το ίδιο σε κοιτάει με ύφος «έλα κοπελιά, μ******ς σε μένα δεν περνάνε». Και θες να κατέβεις να του σπάσεις το αμάξι, ή να του το χαράξεις, ή τέλος πάντων να κάνεις κάτι να φύγει αυτό το ηλίθιο χαμόγελο από τα χείλη του… μήπως πρέπει να κατέβω και να πάρω το λεωφορείο?
Κάθεσαι και κοιτάς τη ζωή να περνάει μαζί με τα αυτοκίνητα, σαν να βλέπεις το trailer και τα διαφημιστικά πριν και ανάμεσα στην ταινία και περιμένεις και περιμένεις και στο τέλος τελειώνουν τα ποπ-κορν και η κοκα-κόλα και αρχίζεις να αναρωτιέσαι πόσο θα κρατήσει όλο αυτό; Πότε θα αρχίσει η ηλίθια η ταινία; Και φαντάζεσαι η ταινία να αποδειχθεί μούφα; Τι περίμενες τόση ώρα, κολλημένος στην κίνηση;;;;;
ΥΓ. ένα μεγάλο κομμάτι από αυτό το κείμενο γράφτηκε.. μπροστά από ένα φανάρι, τελικά ίσως πρέπει να βρω κάτι να κάνω στη διαδρομή από τη δουλειά στο σπίτι.. και το πλέξιμο είναι μια καλή ιδέα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου