Από φίλη

Εντάξει λοιπόν! Το παραδέχομαι! Υπάρχει οικονομική κρίση!

Σε λιγότερο από ένα χρόνο που θα έχω απολυθεί, δε θα έχω να φάω, θα κλέβω το κολατσιό των άλλων μέχρις ότου ούτε οι άλλοι θα έχουν κολατσιό, γιατί θα έχουν όλοι απολυθεί και θα αρχίσουν να λιγουρεύονται εμένα - ψητή, βραστή, σε σούπα, στιφάδο.. Κι εγώ για να γλιτώσω, θα καταφύγω (περπατώντας) στην Πίνδο για να ζητήσω άσυλο από μία αρκούδα, η οποία θα με φιλοξενήσει στη σπηλιά της, αλλά όχι για πολύ, διότι η οικονομική κρίση θα "αγγίξει" και την αρκούδα.. Οπότε θα καταλήξω να πεθάνω από ασιτία σε μία γωνιά της σπηλιάς..

Όταν μετά από χιλιάδες χρόνια, αρχαιολόγοι ανακαλύψουν το σκελετό μου θα θέλω να φωνάξω.. "είμαι η Χριστίνα, δεν είμαι ο άνθρωπος των σπηλαίων" και "ο σκελετός δίπλα μου δεν είναι ο άντρας μου, είναι η αρκούδα!"