Τους αφήνουμε να ζήσουν χωρίς εμάς, διατηρώντας μια τυπική επαφή για να ξέρουμε ότι ζουν και είναι καλά στην υγεία τους, παραμένοντας στο τέλος ανάμνηση μιας άλλης εποχής.. ή παλεύουμε να κρατήσουμε μια σχέση ζωντανή, παλεύουμε να διορθώσουμε λάθη που τους απομάκρυναν, να ανατρέψουμε καταστάσεις και να μικρύνουμε τις αποστάσεις; Και τελικά επιλέγουμε τι είναι καλύτερο για εμάς ή για κείνους;
Για πόσο πρέπει να κυνηγάμε μια σχέση, φιλική ή ερωτική; Πόσο να πιέσουμε τον άλλο για ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο, ένα γράμμα; Πόσες φορές να προτείνουμε μια κοινή εκδρομή;
Ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση; Μήπως να περιμένουμε; Να περάσει ο καιρός, να ηρεμήσουν τα πράγματα; Και ακολουθούμε αυτό που λεν ότι αν αγαπάς κάτι το αφήνεις να φύγει..
Μήπως όμως, αυτοί που πραγματικά θέλουν να είναι δίπλα μας το καταφέρνουν χωρίς εμείς να κάνουμε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια; Μήπως αυτοί οι λίγοι άνθρωποι θα επικοινωνούν ακόμα κι αν μας χωρίζουν θάλασσες και βουνά; Αυτοί θα θυμηθούν τα γενέθλιά σου και θα σε πάρουν μόλις αλλάξει η ώρα για να σου ευχηθούν, ακόμα κι αν είναι τόσο μακριά που η ζωή τους τρέχει σε διαφορετική ώρα; Αυτοί οι λίγοι, αντέχουν να σε ακούσουν όσο κι αν τους πλήγωσες.. γιατί δεν μπορούν αλλιώς..
Ίσως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στείλουμε ένα μήνυμα: «μου λείπεις..»
1 σχόλιο:
μου λειπεις ακομα...μεγαλη κουβεντα,ολη την εχουμε πει και θα την πουμε ξανα και ξανα ,το γνωστο ρητο 'αν αγαπας κατι αστο να φυγει αν σ αγαπαει θα γυρισει' που εχει βασιστει απο ποιοες καταστασεις εχει βγει αυτο το 'πορισμα' οταν φευγει ο αλλος φευγει τελος πως μπορει να ξαναγυρισει πισω μετα απο αυτην την αποφαση που θα επηρεασει την ζωη του και την δικια σου...,και ναι νοιαζεσαι για τον αλλον τι κανει πως ειναι καλα??ολα αυτα στη αρχη γιατι μετα σταματας απλα να εχεις εννοια για το οτιδηποτε αφορα εκεινον η εκεινη....ειναι φυσικο επακολουθο
Δημοσίευση σχολίου